Badania kliniczne sponsorowane są przez koncerny farmaceutyczne lub firmy opracowujące sprzęt medyczny lub wyroby medyczne. Udział w badaniu klinicznym dla uczestnika badania jest całkowicie bezpłatny. Niektóre firmy proponują uczestnikom zwrot poniesionych kosztów (koszty podróży, zakwaterowania).
Protokół badania klinicznego to podstawowy dokument badania, w którym określone zostały szczegółowo zasady prowadzenia badania, plan prowadzenia badania (zawiera opis poszczególnych procedur wykonywanych podczas każdej wizyty i zasady postępowania uczestnika badania), a także ocena skuteczności i bezpieczeństwa badania.
Uczestnik badania klinicznego znajduje się pod opieką Zespołu badawczego, który składa się z przedstawicieli lekarzy, pielęgniarek, farmaceutów i innych pracowników ochrony zdrowia. Osoby te sprawdzają stan zdrowia uczestnika na początku badania, przekazują szczegółowe instrukcje dotyczące udziału w badaniu, monitorują jego stan zdrowia w całym okresie uczestnictwa w badaniu, a także pozostają w kontakcie z nim po zakończeniu badania. Uczestnik badania odbywa zazwyczaj więcej wizyt u lekarza niż miałoby to miejsce w ramach rutynowej opieki lekarskiej w przypadku danego schorzenia.
Udział w badaniu przynosi najwięcej korzyści, jeśli jego uczestnik będzie się ściśle stosować do wymogów protokołu badania klinicznego i będzie utrzymywał kontakt z zespołem badawczym.
Udzielenie świadomej zgody na udział w badaniu oznacza, iż zgadzamy się wziąć udział w badaniu i mamy świadomość, rozumiemy z jakim ryzykiem może się to dla nas wiązać i jakie korzyści może przynieść. Oświadczenie to zawiera wzmiankę, iż zostało złożone po otrzymaniu odpowiednich informacji odnośnie istoty, znaczenia, skutków i ryzyka, związanego z badaniem klinicznym. Oświadczenie to informuje również o przysługującym prawie do wycofania się z badania klinicznego w każdej chwili. Jeżeli świadoma zgoda, nie może być złożona na piśmie, za równoważną uznaje się zgodę wyrażoną ustnie w obecności co najmniej dwóch świadków. Zgodę tak złożoną odnotowuje się w dokumentacji badania klinicznego.
Dla każdego badania klinicznego ustala się wytyczne dotyczące tego, jakie osoby mogą brać w nim udział. Wytyczne te są oparte na kryteriach włączenia i wyłączenia, takich jak: wiek, rodzaj schorzenia, przebyte choroby i zabiegi operacyjne oraz przyjmowane leki, a także aktualny stan zdrowia. Pacjent, który spełnia wszystkie kryteria może zostać włączony do badania klinicznego.
Badaniem klinicznym jest każde badanie prowadzone z udziałem ludzi w celu odkrycia lub potwierdzenia działania nowych produktów leczniczych lub wyrobów medycznych.
Świadczeniodawca zapewnia bieżąca rejestrację świadczeniobiorców na podstawie zgłoszenia osobistego lub za pośrednictwem osoby trzeciej, w tym przy wykorzystaniu telefonu lub innych środków komunikacji elektronicznej.
Oryginał skierowania należy dostarczyć nie później niż w terminie 14 dni roboczych od dnia dokonania wpisu na listę oczekujących, pod rygorem skreślenia z listy oczekujących.
O tym czy pacjent kwalifikuje się do uzyskania transportu sanitarnego decyduje lekarz w oparciu o ocenę stanu zdrowia pacjenta. Na świadczenie pierwszorazowe w poradni specjalistycznej w przypadku pacjentów których stan zdrowia tego wymaga zlecenie wystawia lekarz POZ natomiast w przypadku kolejnych wizyt w poradni specjalistycznej zlecenie wystawia poradnia specjalistyczna. Tak samo jest w przypadku, gdy pacjent posiada skierowanie do szpitala. Wówczas zlecenie na transport do szpitala wystawia lekarz POZ, natomiast transport powrotny do domu (po odbyciu leczenia szpitalnego) zapewnia szpital.
Pacjent ma prawo wyboru szpitala posiadającego umowę z NFZ w danym zakresie, na terenie całej Polski. Skierowanie na leczenie szpitalne może być wystawione przez każdego lekarza lub felczera. Skierowanie do szpitala może być wystawione również przez lekarza, który nie jest lekarzem ubezpieczenia zdrowotnego.
Prawo do świadczeń opieki zdrowotnej przysługuje przez 4 miesiące od dnia zakończenia nauki lub skreślenia z listy studentów.
eWUŚ nie potwierdza prawa do świadczeń – dlaczego? Informacje o osobie ubezpieczonej mogły nie zostać przekazane przez inne instytucje do bazy NFZ albo osoba ubezpieczona nie zgłosiła członków swojej rodziny do ubezpieczenia. W takiej sytuacji należy sprawdzić nasze
i zgłoszonych przez nas osób, (np. dziecka, małżonka, wnuka) prawo do bezpłatnego leczenia u płatnika składek:
Badania nie mogą być starsze niż 2 tygodnie.
Przeciwwskazania „internistyczne” mogą dotyczyć samego znieczulenia – to znaczy w przypadku istnienia chorób stwarzających duże ryzyko okołooperacyjne.
Przeciwwskazania „ortopedyczne” bezwzględne:
Przeciwwskazania „ortopedyczne” względne:
Hospitalizacja trwa ok. 7-10 dni. W tym czasie podaje się leki, stosuje rehabilitację i kontroluje proces gojenia rany. Po wypisie do domu, przez 30 dni, nadal stosuje się profilaktykę przeciwzakrzepową – zastrzyki pacjent podaje sobie samodzielnie lub przy pomocy rodziny wg udzielonego w szpitalu instruktażu.
Kontrola i zdjęcie szwów następuje ok. 14 doby po operacji. W koniecznych przypadkach wskazany może być pobyt w oddziale rehabilitacyjnym.
Głównym wskazaniem do zabiegu endoprotezoplastyki są zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe o różnej etiologii (przyczynie) z dużymi dolegliwościami bólowymi, ograniczeniem ruchomości, przykurczami nie poddające się leczeniu zachowawczemu.
Decyzja o zabiegu musi być podjęta z pełną świadomością faktu, że jest to zabieg nieodwracalny – to znaczy wyciętego chorego stawu w przypadku niepowodzenia zabiegu nic już nie zastąpi! Możliwe jest ewentualne wszczepienie nowej tzw. endoprotezy rewizyjnej lub próba usztywnienia stawu. Niepowodzenia zdarzają się rzadko – w ok. 3-4% dochodzi do wczesnego lub późnego „odrzucania” protezy spowodowanego infekcją lub tzw. obluzowaniem („odklejaniem”) protezy.
Endoproteza stawu biodrowego/kolanowego jest implantem (wszczepem) mającym zastąpić nieodwracalnie zniszczone powierzchnie stawowe, pozwalającym na bezbolesny ruch. Zbudowana jest z elementów metalowych (stalowych lub tytanowych) i jednego polietylenowego umożliwiających wzajemny ruch. Części metalowe mocowane są w kości za pomocą specjalnego cementu lub w przypadku endoprotezy bezcementowej dochodzi do „zrostu” protezy z kością. Części protezy nie są wzajemnie ze sobą połączone „zawiasem”, ponieważ ich kontakt i ruch tak jak w zdrowym stawie zapewnia pozostawiony aparat torebkowo-więzadłowy oraz sprawne mięśnie.
Zarówno recepty, jak i zwolnienie lekarskie, pacjent otrzymuje w dniu wypisu ze szpitala. Na prośbę pacjenta, pacjent może otrzymać w trakcie hospitalizacji zaświadczenie o pobycie w szpitalu, natomiast nie ma możliwości otrzymania recept w trakcie hospitalizacji.
Nie, nie ma takiej możliwości. Pacjenci, którzy nie wymagają hospitalizacji, są leczeni w trybie ambulatoryjnym. Pacjenci hospitalizowani, muszą natomiast przebywać w szpitalu
Nie da się przewidzieć dokładnego czasu hospitalizacji. Wszystko zależy od przebiegu diagnostyki i leczenia. Średni czas hospitalizacji wynosi ok. 5-7 dni. Jednak, zależy to od konkretnej sytuacji.
Tak, pacjent powinien mieć ze sobą całą dokumentację medyczną, a także wszystkie przyjmowane na stałe leki (co ważne- w oryginalnych opakowaniach, umożliwiających identyfikację leku oraz w odpowiedniej ilości, wystarczającej na cały pobyt w szpitalu).